"تاريخ ادبيات در ايران" به تاليف دکتر "ذبيح الله صفا" مجموعه اي است چند جلدي که به تدريج طي سه دهه از سال هاي 1332 تا 1362 به انتشار رسيده است. خلاصه ي جلد هاي اول و دوم اين مجموعه در قالب يک کتاب تحت عنوان "تاريخ ادبيات ايران" توسط نشر ققنوس به عرصه ي چاپ رسيده است. آنچه در اين اثر به آن پرداخته شده، تاريخ ادبي ايران است که از آغاز دوره ي اسلام تا ابتداي قرن هفت هجري و دوران يورش تاتار و مغول به ايران پيگيري شده است. "ذبيح الله صفا" علت تاليف اين کتاب به صورت خلاصه را چنين اعلام داشته که کتاب اصلي به جهت مفصل بودن، بيشتر مورد استفاده ي محققين تاريخي و ادبي قرار مي گيرد؛ اما اگر قرار باشد مطالبي به صورت مدون از "تاريخ ادبيات ايران" جهت مطالعه ي دانشجويان و علاقمندان ارائه شود، کتاب پيش رو به خوبي از عهده ي اين وظيفه برمي آيد. "تاريخ ادبيات ايران" از سه بخش اصلي تشکيل شده که بازه ي زماني مدنظر کتاب در آن به سه دوره شکسته شده است. داخل هر بخش باز هم اين بازه هاي زماني به طور دقيق تري تقسيم شده اند و وضعيت ايران از جهات سياسي، اجتماعي، علمي و ادبي مورد بررسي قرار گرفته است. يکي از ويژگي هاي قابل توجه اين کتاب، معرفي بزرگ ترين شاعران پارسي گوي در کنار نويسندگان به نثر پارسي است که اطلاعات بي نظيري را از بيش از پنجاه شاعر و نويسنده ي پارسي نويس ارائه مي کند و علاوه بر آن، تازي گويان ايراني در شعر و نثر را نيز به خواننده معرفي مي کند.