سياست سال‌هاست که ديگر نقشي در تغيير ندارد! تعاريف را به‌هم‌ريخته‌اند و امر سياسي و فلسفه‌ي سياسي ديگر رستگارانه نيست و رهايي‌بخشي‌اي درون خودش ندارد؛ کرنش، مصالحه‌ي بي‌قيدوبند در خدمت قدرت و ثروت و له کردن هر‌روزه‌ي فرودستان، تبديل به تفکر سياسي و سياست‌ورزي روزمره شده است. آلن بديو، يکي از يگانه‌ترين مومنان به حقيقت، با ايمانش به قدرت کمونيسم، در کتاب «فراسياست: درباره‌ي سياست حقيقت» بر بازگشت به سياست در معناي آن کنشي تأکيد دارد که فرمي از مبارزه‌ي بي‌امان است. بديو در ايستادگي برابر سيطره‌ي سرمايه‌داري هار که رابطه‌ي انسان با تمام ارگان‌هاي زيستي را يا بالکل قطع کرده يا به شکل عجيبي مخدوش ساخته، به جاي تفسير جهان، اتصال فلسفه و سياست را در مسير تغيير جهان بازتعريف مي‌کند. کتاب فراسياست، بحثي‌ست پيرامون امکان‌هايي که بايد سياست را با حقيقت يکي مي‌کرد و اين امکان‌ها از جامعه‌ي انساني سلب شده است. فيلسوف بزرگ زمانه‌ي ما، او که در هفت دهه فلسفه‌ورزي‌اش همواره بر آگاهي، گفت‎‌‌وگو و مبارزه تأکيد داشته، در کتاب فراسياست، جمعي از فيلسوفان مارکسيست نيمه‌ي دوم قرن بيستم را پيش رو گذاشته و با دست گذاشتن روي ويژگي‌هاي مبتني بر سياست حقيقت نزد آلتوسر، رانسير و لازاروس، يکي از دقيق‌ترين خوانش‌ها و بازخواني‌هاي فلسفه و سياست رهايي‌بخش را عرضه مي‌کند.