پاسخ نويسنده‌ي اين کتاب کوچک به اين پرسش که چرا داستان آرش کمانگير در شاهنامه‌ي فردوسي نيامده، پاسخي يکسره نو و متفاوت است. اگرچه او نيز چنان‌که معمول است با متد تاريخي به سراغ تاريخ اشکانيان و گزارش‌هاي سکه‌شناسي و تاريخ‌هاي اوايل عصر اسلامي مي‌رود، اما آنچه به‌ويژه اين پاسخ را رنگي از هيجان و تمايز مي‌بخشد آن است که داستان آرش کمانگير از نگاه او، قطعه‌اي از پازل بزرگ داستان‌هاي سنت شاهنامه‌نگاري محسوب مي‌شود، سنتي که براي ايرانيان پيش از اسلام به مثابه تاريخي شفاهي و سپس کتبي عمل کرده است. نويسنده با کندوکاو در روايت‌هاي گوناگون اين داستان، نشان مي‌دهد که چگونه اسطوره‌اي کهن، در منازعاتِ قدرت و کشمکش‌هاي مشروعيت‌يابي و مشروعيت‌زدايي اشکانيان و ساسانيان؛ و در بستر سنت شاهنامه‌نگاري ايراني دستخوش تغيير و تحول مي‌شود.