مهانداس کارامچاند گاندي رهبر سياسي و معنوي هندي‌ها بود که ملت هند را در راه آزادي از استعمار امپراتوري بريتانيا رهبري کرد. او در طول زندگي‌اش استفاده از هر نوع ترور و خشونت را براي رسيدن به مقاصد رد مي‌کرد. فلسفه بي‌خشونتي گاندي که خود نام «ساتياگراها» (در زبان سانسکريت به‌معناي تلاش و کوشش براي رسيدن به حقيقت و تحت‌اللفظي: محکم گرفتن حقيقت) روي بسياري از جنبش‌هاي مقاومت بدون خشونت در سراسر جهان و تا امروز تأثير گذاشته‌است.
مهاتما گاندي در 1921 ميلادي رهبري کنگره ملي هند را بدست گرفت. او در اين دوران توانست انديشه مبارزه بدون اسلحه خود را به مردمش بياموزد و اسلحه استقلال و خودکفايي در سايه حقيقت را به جامعه‌ بحران زده خويش عرضه کند. يکسال بعد نخستين نشانه هاي انديشه مبارزاتي خود را که تحريم کالاهاي خارجي بود، بروز داد و در برابر همه اتهاماتي که به او وارد بود، سکوت اختيار کرد و با در پيش گرفتن مقاومت منفي، محکوم به 6 سال زندان شد. در مدتي که گاندي در اسارت بود، توانست آثار انديشمندان بزرگي همچون بيکن، کارلايل، راسکين، امرسون، تورو و تولستوي را در يک برنامه منظم مطالعه کند.
تجربيات من با راستي، صد درصد ساخت هند، وحدت جماعت و فرق، خاطرات دهلي، کليد بهداشت، عدم تشدد در صلح و جنگ، بانوان و ظلم اجتماعي که به ايشان روا مي شود از جمله آثار مهمي به شمار مي رود که از گاندي برجاي مانده است. او رساله «هند سواراج» را به انتقاد از غرب و مصرف گرايي نوشت. او همچنين مبارزه نفسگيري با ماکياوليسم و ابزارهاي ناپاک سياسي براي رسيدن به قدرت انجام مي داد و در صدد بود تا عنصر صداقت و پاکي را به سياست و مبارزه بياميزد.
کتاب پيش رو گزيده اي از سخنان اين رهبر و مبارز بزرگ است اين کتاب را مهشيد ميرمعزي ترجمه کرده است.