سومين کتاب هم «هنر خوشبختي» است که ?? قاعده درباره زندگي و اصولي را شامل مي شود که به روش فرانسوي ها تدوين شده اند. شوپنهاور بيش از همه در دوران زندگي در برلين، پس از تلاش ناکام در رقابت با هگل براي استادي و ارائه درس گفتارهايش، تا زمان فرار ناگزيرش از بيماري وبا، تمايل زيادي به نگارش و تدوين رساله هاي کوچک و کم حجم داشت که در آن ها بر کاربرد عملي انديشه هايش و همچنين بدبختي خود تمرکز داشت. مشهورترين اثرش در اين دوره، رساله «ديالکتيک جدلي» يا همان کتاب «هنر هميشه برحق بودن» است که پژوهشگران آن را از خلال نوشته هاي بازمنده در مرده ريگ او استخراج کردند که بعدها ويرايش و چاپ شد. وجه تمايز مهم رساله «هنر خوشبختي» با «هنر بر حق جلوه دادن خود» اين است که دست نوشته هاي آن رساله کوچک، بعدها با مختصر تغيير و تصحيحي چاپ شد ولي «هنر خوشبخت بودن» در مراحل تدوين اوليه بوده و به خاطر پراکندگي مطالب آن در بخش هاي مختلف و قطعه قطعه بودنش به حال خود رها شده بود. شوپنهاور ?? قاعده اين کتاب را در زمان هاي مختلف نوشت که به زحمت از لابه لاي کتاب ها و نوشته هايش قابل بازيابي هستند. عناوين اصلي اين کتاب به ترتيب عبارت اند از: شوپنهاور و فلسفه خوشبختي، هنر خوشبختي يا حکمت زندگي، پنجاه قاعده زندگي توام با خوشبختي، فلسفه خوشبختي، برخي آثار شوپنهاور که به فارسي ترجمه شده اند.