"[چامسکي] بدون شک مهمترين روشنفکر موجود است." -مجله نيويورک تايمز "فوکو. . . هيچ خواننده اي را دست نخورده يا بدون تغيير باقي نمي گذارد. " در سال 1971 ، در اوج جنگ ويتنام و در زمان بي ثباتي سياسي و اجتماعي بزرگ ، دو نفر از روشنفکران برجسته جهان ، نوام چامسکي و ميشل فوکو ، توسط فونس الدر ، فيلسوف هلندي دعوت شدند تا در مورد يک سوال قديمي صحبت کنند: چيزي به نام ذات انسان "ذاتي" مستقل از تجربيات و تأثيرات خارجي ما وجود دارد؟ گفتگوي حاصل از اين مشاجره يکي از اصيل ترين ، تحريک کننده ترين و خودجوش ترين مشاجراتي است که بين فيلسوفان معاصر رخ داده است ، و بيش از هر چيز مقدمه اي مختصر براي نظريه هاي اساسي آنها است. آنچه به عنوان يک بحث فلسفي ريشه در زبانشناسي (چامسکي) و نظريه دانش (فوکو) آغاز مي شود در حين مباحثه به بحثي گسترده تر تبديل مي شود که شامل طيف گسترده اي از موضوعات است: از علم ، تاريخ و رفتارگرايي گرفته تا خلاقيت ، آزادي و مبارزه براي عدالت در قلمرو سياست. علاوه بر اين ، اين جلد داراي مقدمه اي است که اخيرا توسط جان راجچمن ، محقق برجسته فوکو ، نوشته شده است و متون اضافي قابل توجهي از چامسکي و فوکو را شامل مي شود.