بازآفريني يا تقليد از گذشته و افتخاراتش، باعث کم‌رنگ‌شدن هرچه بيشتر نوآوري‌هاي ذهني و سکون تفکر ما مي‌شود. انسان با خرد زاده شده است و در هر لحظه از زندگي از اين ويژگي بهره مي‌برد. اما در اين ميان، خلاقيت و نوآوري چگونه شکل مي‌گيرد؟ خلاقيت را مي‌توان آن لحظه‌اي ناميد که انسان به‌جاي آنکه دنباله‌روي ديگري يا خيل کثير اطرافيان باشد، راهي تازه و نوين ايجاد کند و به دنبال آن برود؛ راهي که ممکن است با پيروزي يا گاه با شکست مواجه شود. اما نکته‌ي اصلي در اين راه آن است که دنباله‌روي ديگري نبوده و حتي براي مدتي کوتاه باعث پرورش ذهن خود شده است. نوآوري را نمي‌توان در محدوده‌اي خاص تعريف کرد. نوآوري با اتکا به همين خصوصيت باعث درهم‌شکسته‌شدن مرزهاي انساني و منطقه‌اي مي‌شود تا بتواند خدمتگزاري براي انسان و محيط‌زيست او باشد. در دنياي امروز، نوآوري را نمي‌توان صرفا در گاراژهايي که از آن‌ها اپل‌ها و مايکروسافت‌ها به وجود آمدند، جست‌وجو کرد. نوآوري شايد در گوشه‌ي ذهن جوان پناه‌جويي باشد که از ترس جان و به‌سبب جنگ و ناآرامي‌هاي موجود مجبور به ترک خانه‌اش شده است. براي دستيابي به نوآوري نيازي نيست به دره‌ي سيليکون سفر کنيم، نوآوري در همان گذر زماني نهفته است که به آن بي‌توجهيم. به اميد آنکه با ترجمه‌ي اين کتاب گامي در راستاي ترويج فرهنگ نوآوري در کشورم برداشته باشم. کتاب اتريشي‌هاي نوآور سوال‌ها و ايده‌هاي خلاقانه را با هدف ايجاد تغيير و برقراري گفتمان ميان اتريش و ديگر کشورهاي جهان مطرح مي‌کند.