يکي از بزرگ‌ترين مسائل پيش روي مربيان در عصر حاضر درگير شدن با گروه‌هاي گسترده و گوناگون دانش‌آموزان است. کودکاني که در يک کلاس درس مي‌خوانند از نظر انگيزش، اشتياق، سطح تلاش، توانايي و سبک‌هاي يادگيري متفاوت هستند و زمينه‌هاي فرهنگي و خانوادگي و تجارب غيررسمي متفاوتي دارند؛ همه‌ي اين موارد در ميزان يادگيري و اثربخشي آن موثر است. با اين حال در مدارس، محتوا و تجارب يادگيري در قالب‌هاي يکسان و از پيش‌معلوم شده ريخته شده است و در بيشتر موارد از روش‌هاي سنتي يکسان براي تدريس همه‌ي موضوعات به فراگيران استفاده مي‌شود. به نظر مي‌رسد که در برنامه‌ريزي درسي مدارس به تفاوت‌هاي فردي چندان مورد توجه قرار نگرفته توجه نشده و تجارب ياددهي‌ يادگيري با در نظر گرفتن متوسط افراد شکل گرفته‌ است.