شکل‌گيري شخصيت فردي در دوران کودکي يک فرآيند حياتي و مهم است. زماني که فرد هميشه مشکلاتي در ارتباط با اطرافيان دارد، نتوانسته رابطه‌هاي سالمي با ديگران برقرار کند، آن‌ها را از خود دور نگه مي‌دارد و حتي پس از برقراري ارتباط با آن‌ها، احساس ناراحتي و ترديد دارد، ممکن است به عنوان فردي داراي شخصيت "والد" نکوهش‌گر و سختگير توصيف شود. اين نوع افراد معمولا انتظار دارند که ديگران به نظرات و انتظارات آن‌ها پاسخ دهند و به عنوان فردي کامل و بي‌نقص تلقي شوند. با وجود اين انتظارات غير واقعي، آن‌ها به طور معمول از روابط خودشان با ديگران راضي نيستند و اين به احساسات منفي در آن‌ها منجر مي‌شود. درمانگران اغلب تلاش مي‌کنند تا وجه غالب شخصيت افراد را شناسايي کرده و به ديگر ويژگي‌ها و اجزاي شخصيت آن‌ها توجه کنند و سعي کنند در رشد و توسعه‌ي ديگر ويژگي‌ها کمک کنند. به عنوان مثال، اگر کسي داراي شخصيت "والد" سختگير و نکوهش‌گري است و از روابط خودش با ديگران راضي نيست، ممکن است تشويق شود تا به کودک درون خود اجازه‌ي بيان احساسات و هيجانات خود را بدهد و با خودش دوست شود. يکي از موارد مهم در درمان و رشد هيجاني، اجتماعي و رفتاري کودکان، آگاهي از دلايل و علل آسيب‌ديدگي‌ها و مشکلات رشد است. اغلب عدم آگاهي از اين دلايل مي‌تواند منجر به عدم توجه به کودکان در اين حوزه‌ها شود. والدين به عنوان مسئولان اصلي در شکل‌گيري شخصيت کودکان، مسئول ارتقاء روابط سالم با آن‌ها هستند و تأثير بسزايي در رشد هيجاني، اجتماعي و رفتاري کودکان دارند. ارتقاء ارتباط‌هاي مثبت و سالم با کودکان از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و مي‌تواند به توسعه‌ي شخصيت آن‌ها کمک کند. علم آسيب‌شناسي به بررسي علمي اختلال‌هاي رواني همراه با دلايل ايجاد آن‌ها پرداخته و به تقسيم‌بندي اين علل به چندين دسته‌بندي مانند علل رواني، اجتماعي و ژنتيکي مي‌پردازد. اين علم همچنين به تحليل شرايط رواني افراد در تمام طول عمر آن‌ها، مراحل رشد و بروز اختلال‌ها و شيوه‌هاي درماني گوناگون مي‌پردازد. به عنوان يک ابزار علمي، آسيب‌شناسي به ما کمک مي‌کند تا بهترين راهکارها و درمان‌ها را براي مشکلات رواني و رفتاري پيدا کنيم و به افراد کمک کنيم تا به رشد و توسعه‌ي سالمي دست يابند.