داستان «انجا که ديگر دليلي نيست» گفت و گويي خيالي است بين يک مادر و پسر شانزده ساله اش بعد از خودکشي او است. کتاب در چند فصل کوتاه گرد آمده و هر فصل با جمله اي شروع مي شود که عموما آغاز گفت و گوهاي روزمره است. اين کتاب تنها داستاني ساده درباره ي فقدان يک عزيز يا از دست دادن او نيست، بلکه دست يازيدن به قالبي جديد يا فرمي نو در بيان فقدان است. «کتاب حاضر زاييده ي درد است، داستاني وراي تاب و توان عقل يا منطق. مادري فرزندش را از دست داده و حالا در اين واگويه ها جسميت او را کنار گذاشته و با خود نيکولاي حرف مي زند.» نيويورک تايمز «درد غيرقابل تحمل است و عشق عميق. ما هرگز رابطه ي ميان مادر و فرزند را با اين عمق تماشا نکرده ايم.» گاردين