رمان اسم تمام مردهاي تهران عليرضاست، داستاني است که از پنجره اي جديد به ارتباط عاشقانه ي يک زوج ظاهرا معمولي پرداخته است و عليرضا محمودي ايرانمهر داستانش را حول محور شخصيت پريسا سازمان دهي کرده است. با اينکه داستان سبک و سياق رئال خود را حفظ نموده اما از باريکه هاي خيال و فانتزي براي ارائه ي مفهوم مد نظر استفاده نموده است. عليرضا مردي است که ظاهر چندان زيبا و جذابي ندارد و همسرش پريسا، زني است خيال پرداز که اين بار دامنه ي خيالاتش را به اندازه ي زندگي مشترکشان مي گسترد. پريسا خود در صدد تغيير است و اکنون مي خواهد همسرش را نيز مطابق ميل و خيال خود بازآفريني کند. با اينکه نويسنده فضاي داستان را اطراف دنياي پريسا آفريده است اما در ادامه ي قصه خود پريسا به آفريننده اي تبديل مي شود که روايت را جلو برده و عليرضاهاي مورد علاقه اش را تکثير مي کند. او ابتدا دست به سوي زيبايي دراز مي کند اما اين زيبايي تغييري در آگاهي و نگرش او ايجاد نمي کند. پس تصميم مي گيرد همسرش را در نسخه هاي دلخواه خود ايجاد کند تا نهايتا آن چيزي را که مي خواهد به دست بياورد. غافل از اينکه کمال معشوق در بينش و شکوه نظر عاشق است. داستان از نثري ساده و سبک برخوردار بود و در فضايي سيال بين اميد و نااميدي، رنج و شادي و نور و تاريکي جريان دارد. راوي ، پريسا را مي آفريند و پريسا، عليرضاها را و عليرضا، پريساي ديگر را. اين چرخه آن قدر ادامه پيدا مي کند تا مفهوم محوري داستان، همراه با کمال شخصيت ها، تکامل بيابد و ثمره اش در ذهن آن ها شکوفا شود.