هر چند بحث درباره ميزان، حوزه و گستره مداخله دولت در اقتصاد در دهه 1970ميلادي به يک مجادله آييني در ميان اقتصاددانان تبديل شد، اما تجربه تقريبا سيصدساله اين دست مباحث حکايت از آن دارد که همه کشورهاي جهان همواره بيشتر بر اساس نياز وقت کشورشان و تشخيص نخبگان خود به راه‌حل‌هايي روي آوردند که آميزه‌اي از مداخله‌گري دولت در اقتصاد و رهاسازي امور اقتصادي به دست بازار بوده‌است. دو رساله‌اي که در اين کتاب از احمد متين‌دفتري منتشر مي‌شوند نيز از قاعده فوق مستثني نيستند. استدلال‌هاي وي در رساله اوّل براي انتخاب يک مسير مناسب با وضع وقت ايران مويد استقلال رأي وي از کلان‌روايت‌هاي اقتصادي هستند و موضع‌گيري وي به نفع واگذاري صنايع دولتي به بخش خصوصي در رساله دوّم نيز حاصل تجربه‌اي است بيست‌ساله از روند فعاليت اقتصادي در ايران دوران رضاشاه. در کنار اين مباحث اقتصادي، خاطراتي از تلاش و تکاپوي متين‌دفتري در دوران کوتاه نخست‌وزيري اش در فاصله آبان 1318 و تير 1319 که بخشي از رساله دوّم را تشکيل مي‌‌دهند بصيرت‌هايي را نيز در باب تاريخ سياسي کشور در اين سال‌ها در اختيار مي‌گذارند.