اين کتاب به‌طور خاص بر اساس يک مطالعه انسان‌شناختي از جامعه بربر در قبيله کابيلي است. بورديو در سال 1990نخستين بار مفهوم جامعه‌شناختي نظم جنسيتي را مطرح کرد و سال‌ها بعد در اثر حاضر آن را بازنويسي و تکميل کرد. او در اين اثر رويکرد جديدي به نظريه‌پردازي و پژوهش درباره نابرابري جنسيتي دارد. بورديو نابرابري جنسيتي را مصداق پارادوکس دوکسا مي‌داند و براي توجيه کليت ظاهري اين تفاوت‌هاي جنسيتي، دانشمندان علوم اجتماعي را به شناخت سازوکارهاي تاريخي تاريخ زدايي و جاودانه سازي تفاوت جنسي فرا مي‌خواند. از نظر او، عاملان اجتماعي طي فرايندي دوگانه ديدگاه مذکر را در مردان و زنان نهادينه مي‌کنند و مردان را سوژه و زنان را ابژه مي‌سازند و سپس زنان را به اتخاذ سبک زنانه و مردان را به اتخاذ سبک مردانه سوق مي‌دهند؛ درنتيجه، تفاوت‌هاي جنسيتي و تبعات آنها را طبيعي مي‌سازند. به عبارت ديگر، نظم جنسيتي برساخته‌اي فرهنگي و دلبخواهانه است. سلطه مذکر به عنوان عادت‌واره اي درک مي‌شود که به زنان و مردان نقش از پيش تعيين شده‌اي مي‌دهد. سلطه مذکر تصويري از گذشته جوامع اروپايي معاصر است. بورديو در اين اثر درصدد نمايش ناخودآگاهي جمعي است، ناخودآگاهي که بر جلوه‌هاي مدرن و پيشامدرن نظم جنسيتي جوامع مديترانه‌اي تأکيد دارد. او، در ادامه، به بحث درباره جامعه معاصر اروپا و جامعه کابيلي در قبل از سرمايه‌داري مي‌پردازد. او معتقد است که سلطه مذکر ريشه در ناخودآگاه جمعي ما دارد و هرگز نمي‌توان آن را ديد. سلطه مذکر را، چنان‌که از آن انتظار مي‌رود، به سختي مي‌توان به چالش کشيد. امروزه بيش از هر زمان ديگري حل و فصل و بررسي ساختارهاي نمادين ناخودآگاه مردمحور مردان و زناني شبيه به مردان و زنان جامعه کابيلي دشوار است.