مادر پيتر هاندکه زني نامرئي بود. او در طول زندگي خود - که دوره نازي ها ، جنگ و بحران اقتصادي پس از جنگ را شامل مي شد - تلاش کرد تا ظاهر خود را حفظ کند ، اما او تنها به يک شناخت وحشتناک از خودش رسيد: "من ديگر انسان نيستم." چندي نگذشت که او خود را با مصرف بيش از حد قرص هاي خواب ، به قتل رساند. و اينگونه کتاب اندوهي وراي روياها خلق مي شود. پسرش تصميم مي گيرد که آنچه را که مي داند و يا فکر مي کند که مي داند را ثبت کند ، همه ي آنچه او در مورد زندگي مادرش و پيش از مرگش مي داند. به روايت خود هاندکه ، "بي صدا بودن کسل کننده - بي صدا بودن شديد" غم و اندوه او را براي هميشه در بر گرفته است. و با اين حال ، اين تجربه ي بي کلامي ، همانطور که هم رنج و هم عشق را نشان مي دهد ، در قلب شيطنت کوتاه اما فراموش نشدني هانکه نهفته است. اين کتاب سخت ، پرتحرک و عميق يکي از بهترين دستاوردهاي يک نويسنده بزرگ معاصر است. کتاب اندوهي وراي روياها که به عنوان اندوهي فراتر از رويا هم ترجمه شده است در سال 2019 موفق به کسب جايزه ي نوبل ادبيات شده است.