کتاب «دانشمند و سياستمدار» نوشته جامعه‌شناس آلماني ماکس وبر است که از سخنراني‌هايي در سال‌هاي 1917 و 1919 در دانشگاه مونيخ، ايراد شده است. ظهور سرمايه داري آلمان به دنياي علمي نيز کشيده مي شود. بنابراين دانشمند خود را از ابزار توليد مي بيند و وارد نوعي بي ثباتي مي شود. دانشمند تحقيقات خود را الهام مي گيرد که با شهود هنرمند قابل مقايسه است. روابط بين دانشمندان با روابط دنياي هنر قابل مقايسه نيست. نمي‌توانيم بگوييم که يک شاهکار برتر از شاهکار ديگر است، زيرا بحث ديدگاه است. برعکس، دانشمند از تحقيقات ديگري پيشي مي گيرد در حالي که مي داند دير يا زود ديگري دوباره از او پيشي خواهد گرفت. «هر کار علمي تکميل شده معناي ديگري جز ايجاد سوالات جديد ندارد، بايد بر آن غلبه کرد».