سال 1996، پيش از انتشار مزاح بي‌پايان، جامعه‌ي ادبي آمريکا مهياي انتشار رماني سترگ بود؛ رماني جاه‌طلبانه که نويسنده‌ي آن خودش هم فکر نمي‌کرد کسي آن را بخواند. اما خواندند. با وجود پيچيدگي نثر غني آن، نوآوري‌هاي بي‌شمار والاس و شخصيت‌هاي متعدد، در عرض يک سال بيش از 400هزار نسخه از آن به فروش رفت. سال 2005 به فهرست 100 کتاب برتر انگليسي‌زبان مجله‌ي تايم، از سال 1923 تا آن زمان، راه پيدا کرد و والاس‌شناسي شاخه‌اي جدي در تحقيقات دانشگاهي شد. مزاح بي‌پايان کاوشي همه‌جانبه است درباره‌ي لذت‌ها، وسواس‌ها و گره‌هاي رواني انسان، در آستانه‌ي قرن بيست‌ويکم. اثري است که بر شانه‌هاي هملت، برادران کارامازوف و اوليس مي‌ايستد، از سنت ادبي آمريکا بهره مي‌گيرد و چنان بلند پرواز مي‌کند که سايه‌اش، مثل اسلافش، تا نسل‌ها بر خوانندگان و نويسندگان مي‌ماند. *مجله‌ي تايم مزاح بي‌پايان را در ليست 100 رمان انگليسي‌زبان برتر از سال 1923 تا 2005 قرار داد.