مردان و زناني دلسوز و آرمان‌گرا در طبقات بالايي هر جامعه کم نيستند، اما فاصله‌ي عميق ميان اقشار مختلف مردم و عدم درک مناسبات طبقات اجتماعي، همواره موجب شده که اين آدم‌ها با ذهنيتي الکن و به‌دور از واقعيت موجود به سراغ طبقات فرودست بروند. به خاصه از شهريور 1320 همواره شاهد تنش‌هاي بي‌وقفه‌ي ميان طبقه‌ي متوسط تحصيل‌کرده و فرودستان بوده‌ايم و اين موضوع تا همين امروز هم ادامه دارد. کتاب «خانه‌ي آفاق»، داستاني‌ست که «سارا نظري» با نظر به برخورد آدم‌هايي از اقشار ناهمگون جامعه‌ي ايران نوشته است. زن چريک جواني در سال‌هاي پاياني دوران پهلوي، به اجبار فرار از دست نيروهاي امنيتي، به خانه‌اي پناه مي‌برد که يادآور همه‌ي آن خانه‎‌‌هاي مثالي‌ست که ادبيات و سينماي رئاليستي ايران از دهه‌ي 20 تصويرشان کرده‌اند؛ خانه‌اي پرجمعيت با آدم‌هايي درگير ده‌ها مشکل، بزه و آسيب که در چنبره‌ي روابط خانوادگي، عاطفي و کاري ويرانگر، هرلحظه‌ي زندگي‌شان کابوسي‌ست جانکاه. محبوبه‌ي رمان خانه‌ي آفاق، برآمده از تربيت و سبک زندگي‌اي سراسر متفاوت، با آرمان‌هايش براي نجات مردم، چند صباحي در اين خانه و ميان محله و ساکنانش ساکن شده و درحال لمس کردن چيزي‌ست که نمي‌تواند از اعجابش بيرون بيايد. خانه‌ي آفاق، روايت مصائب، بدطينتي، نيک‌سيرتي، هرج‌ومرج و شکاف عظيم ميان مردم واقعي و کساني‌ست که گويي براي اين مردم مبارزه مي‌کنند، بي‌آنکه چيزي از واقعيت آن‌ها بدانند.