از قرن نوزدهم، زماني که تاريخ هنر به رشته اي آکادميک و قاعده مند بدل شد؛ آثار هنري، هر يک به صورتهاي متفاوتي تفسير شدند و خوانش هايي متفاوت داشته اند. اين روش هاي متفاوت توصيف و تفسير، روش شناسي تحليل هنري هستند. فارغ از دشواري بديهي هر اثر، يک شي يا اثر هنري از لحاظ تئوريک پيچيده است. هر اثر هنري، معرف فرهنگ(زمان و مکان) و خالق خود و نيز وابسته به رسانه خود(چيزي که از آن ساخته شده) است. روش شناسي که در اين کتاب، مورد بررسي و بحث قرار گرفته شامل عناويني چون: تحليل هاي صوري، پيکرشناسي و پيکرگرافي، مارکسيسم، فمنيسم، بيوگرافي و اتوبيوگرافي، روانکاوي، ساختارشناسي، نژاد و جنسيت و... مي شود که چندبعدي بودن معاني و تفاسير هر اثر را نشان ميدهد. در ويرايش دوم کتاب"روش شناسي هنر" 19تصوير جديد، چند فصل جديد درباره نژاد، جنسيت، عقايد، استعمارگرايي و... به همراه يک اختتاميه جديد نيز که بررسي يک نقاشي(تعرض تيتان به لوکرشيا) است ارائه مي شود که روش شناسي ديدگاههاي متفاوت را براي مخاطب، به خوبي روشن ميکند.