رمان سالار مگس ها، از اولين نوبت انتشارش در سال 1954 تا کنون، جذابيت و اثرگذاري خود را حفظ کرده و با تصوير خشونت آميز و شگفت انگيز خود از سرشت آدمي، در آتش بحث هايي داغ و جنجالي دميده است. گرچه رمان سالار مگس ها، نظرات مساعدي از منتقدان دريافت کرد، ولي در زمان انتشار به صورت گسترده اي ناديده گرفته شد. اما خيلي زود ورق برگشت و اين رمان به فرهنگي جريان ساز مبدل گشت و منتقدين و دانشجويان ادبي، آن را از نظر تأثيرگذاري بر مکاتب فکري و ادبيات مدرن با کتاب ناتور دشت، اثر جي.دي سلينجر، مقايسه کردند. هواپيمايي در يک جزيره ي دورافتاده سقوط مي کند و تنها چند پسر نوجوان از اين حادثه جان سالم به در مي برند. همه ي اين شخصيت ها[از سايمون پيشگو و رالف اخلاق گرا گرفته تا پيگي دوست داشتني و جک خشن و خودخواه]سعي مي کنند تا اوضاع را در شرايط سخت و گاهي اوقات وحشيانه ي دور و اطرافشان کنترل کنند. تلاش و تقلاي اين شخصيت ها در پيدا کردن راهي براي جان به در بردن در اجتماعي بي قانون و بدون نظمي مشخص، مخاطبين را به ارزيابي دوباره ي مفاهيمي از قبيل ساختار هاي سياسي و اجتماعي جوامع و چارچوب هاي اخلاقي دعوت مي کند. رمان، مخاطب را وادار مي سازد تا جامعه، حکومت و قانون را به چالش بکشد و درباره ي لياقت افراد در رسيدن به قدرت و نتايج آن، تأمل کند. رمان سالار مگس ها که اغلب با ناتور دشت مقايسه مي شود، داستان درخشاني است درباره ي انسانيت از دست رفته.