آرتور شوپنهاور يک فيلسوف بحث برانگيز آلماني بود. او در قامت نويسنده کتاب «هنر حفظ آبرو» شايد بيشتر از پيش عجيب بنمايد. او که خود زندگي شخصي اش همراه مورد بحث قرار مي گيرد و توسط منتقدانش بسيار سرزنش شده است. به راستي شوپنهاور درباره حفظ آبرو چه چيز جديدي به ما خواهد گفت؟ آيا او ديدگاهي اخلاقي به اين مساله دارد؟ شوپنهاور بيشتر به خاطر اثر مهمي که در سال 1818 نوشت بر سر زبان ها افتاد. اثري به نام "جهان به عنوان اراده و بازنمايي" (در سال 1844 منتشر شد) که دنياي خارق العاده را محصول اراده نومينال کور و سيري ناپذير توصيف مي کند. شوپنهاور با تکيه بر ايده آليسم استعلايي امانوئل کانت ، نظامي متافيزيکي و اخلاقي ملحدانه ايجاد کرد که ايده هاي معاصر ايده آليسم آلمان را رد مي کرد. وي از نخستين متفکران فلسفه غربي بود که اصول قابل توجهي از فلسفه هند را مانند زهد ، انکار نفس ، و مفهوم جهان به ظاهر ، به اشتراک گذاشت و تأييد کرد. اگرچه کارهاي وي در طول زندگي خود نتوانست توجه قابل توجهي به خود جلب کند ، پس از مرگ در رشته هاي مختلف ، از جمله فلسفه ، ادبيات و علوم تاثير بسياري داشت. تأليف وي درباره زيبايي شناسي ، اخلاق و روانشناسي بسياري از انديشمندان و هنرمندان را تحت تأثير قرار داده است. کساني که به تأثير وي استناد کرده اند شامل فيلسوفاني مانند فردريش نيچه و لودويگ ويتگنشتاين ، دانشمنداني مانند اروين شرودينگر و آلبرت اينشتين ، روانکاوان مانند زيگموند فرويد و کارل يونگ ، نويسندگاني مانند لئو تولستوي ، هرمان ملويل ، توماس مان ، هرمان هسه ، ماکادو دو اسيس ، خورخه لوئيس بورخس ، مارسل پروست ، و ساموئل بکت و همچنين آهنگسازاني مانند ريچارد واگنر و.....