عتيق رحيمي بي ترديد مهم ترين نويسنده ي معاصر افغانستان در جهان است. او هم به فارسي مي نويسد، هم فرانسه. هم فيلم مي سازد، هم عکس مي گيرد. هم انبوهي جوايز سينمايي دارد، هم جايزه ي ادبي معتبر گنکور را. سال هاي زيادي است که در فرانسه زندگي مي کند. رمان کوچک «خاکستر و خاک» که در سال 1999 منتشر شده، نقطه ي جهش او به شمار مي آيد. اثري که درسال 2004 نيز به وسيله ي خودش تبديل به فيلم شد و جوايز فراواني به دست آورد. رمان داستان پدربزرگي است به همراه نوه اش که خانه ي روستايي شان طي بمباران نيروهاي روس با خاک يکسان و نابود شده و حالا او و نوه منتظر کاميوني هستند تا آنها را پيش پسر پيرمرد ببرد؛ در يک معدن زغالسنگ دورافتاده... يک پلات قدرتمند براي روايت تراژدي زيستن در افغانستان جنگ زده. رماني که فراتر از بسياري آثار بومي اين منطقه خود را مطرح مي کند و مخاطبان جهاني بي شماري به دست مي آورد. عتيق رحيمي در اين رمان حيرت انسانش را مقابل اين حجم از تراژدي به تصوير مي کشد.