دو جستار حاضر در اين کتاب، متن دو سخنراني پل موران هستند که سال 1932 به مناسبت صد سالگي رمانتيسم ايراد کرده است؛ مکتبي ادبي که نويسندگان آن بيشتر از ديگران به مرگ يا سپردن خود به مرگ پرداخته اند. اما مرگ تاريخي دارد به قدمت زندگي و همچون سايه هم پاي انسان است. شايد از اين دست که موران، در جستار اول سخنراني خود، از (هنر مردن) مي گويد که انسان باستان به آن آراسته بود و انسان مدرن از آن بي خبر است. مسلما بحث بر سر دوست داشتن مرگ نيست که هرگز با طبيعت انسان سازگاري ندارد، بلکه صحبت از قبول مرگ به عنوان امري طبيعي و مسلّم است که در عهد باستان رواج داشته اما، در روزگار مدرن، انسان مغروري که خود را مرکز هستي مي پندارد از آن سرباز مي زند و...