به گفته شوپنهاور، شفقت اساس انساندوستي، عدالت و اخلاق است. اين شامل عشق به حيوانات است و نيروي محرکه طبيعي، غير خودخواهانه و واقعا اخلاقي در پشت عمل اخلاقي است. اساس هر فضيلتي است. در نگرش تمايل به احساس شفقت توصيه شده توسط شوپنهاور، به نظر مي رسد منبعي از انرژي اخلاقي پنهان شده است که مي خواهد از مردم محافظت کند و از پتانسيل آن استفاده کند. اين بايد انسانيت را در جامعه‌اي که مشخصه آن درگيري‌هاي فرهنگي فزاينده است، دوباره ممکن کند. آرتور شوپنهاور، متولد 22 فوريه 1788 در دانزيگ، در گوتينگن و برلين به تحصيل فلسفه پرداخت. در سال 1833 به فرانکفورت آم ماين نقل مکان کرد و در آنجا به عنوان يک محقق مشغول به کار شد. علاوه بر اثر اصلي او، جهان به مثابه اراده و بازنمايي، بيش از هر چيز پاررگا و پاراليپومن (1851)، از جمله قصارهاي حکمت زندگي بود که او را به شهرت رساند. آرتور شوپنهاور در 21 سپتامبر 1860 بر اثر ذات الريه در فرانکفورت آم ماين درگذشت. او در کنار نيچه و کي يرکگور همچنان يکي از محبوب ترين فيلسوفان قرن نوزدهم است.