نام راوي را نمي دانيم اما مي دانيم که از دست کساني فراري است؛ شکارچيان بدذاتي که از آن ها هم چيز زيادي نمي دانيم لابه لاي اين تعقيب و گريز راوي مشوش داستان از شگردهاي گريزش نيز حرف مي زند نکاتي شايد انتزاعي و شايد هم کاربردي؛ از سرعت از استتار ميان توده مردم از امساک در خوردن و آشاميدن و استراحت حين گريز از رياضيات و بي فايدگي اش از اغراض نسبتا گنگ شکارچيان به مرور اما از خلال همين کلي گويي هاي مغشوش راوي در گريز از دل نقاشي هاي بي صورت مکس نويمن و طبالي هاي آزاد موسيقي سيلوستر ميکلوس داستاني مهيج نيز زاده مي شود. کم کم آن چهره هاي مخدوش در ذهن خواننده معنا مي يابند و کمي ديرتر ميتوان حتي دليلي براي اين گريز انتزاعي يافت.