چه بسا مردم، چه بسا چيزها، چقدر طرز انديشه يا عمل که درباره شان قضاوت کرده، بي چون و چرا براي ديد محکوم ساخته بودند. بحق گفتار و لبخندشان چنان بود که هرگونه ميل بحث را خاموش مي کرد. پنداشتي که مي گويند (و غالبا هم به صراحت مي گفتند): راه فکر کردن يکي است، دو تا نيست.