کتاب "هنر خودشناسي" چهارمين مجلد هنرهاي معروف شوپنهاور است در باب هنر شناخت خويشتن يا معرفت نفس. اين کتاب در ميان آثار شوپنهاور جايگاه ويژه اي دارد و هم از ديدگاه موضوع و درونمايه و سبک نگارش، دفتري يگانه و منحصر به فرد است، هم به خاطر ماجراهاي شگفتي که در پس زمينه تدوين آن قرار دارد. تدوين اين اثر به اهتمام شوپنهاورشناسان آن هم سال ها پس از مرگ فيلسوف خود ماجرايي است. به کوتاه سخن آنکه فيلسوف آلماني قصد داشت کتابي خاص و خودماني درباره خودش بنويسد و در آن هم به سبک زندگي خودش بپردازد هم به سير تحولش در اشاره به تجربه هاي شخصي خود از مراوده با آدميان، با جامعه زمانه خود و با آثار بزرگاني که پيش تر از وي در باب معرفت نفس آثاري نگاسته بودند و از هوراس و سنکا و جوردانو بروتو گرفته تا لاروشفوکو بالتاسار گراسيان، گوته و ديگران. شوپنهاور در "هنر خودشناسي"، ضمن اشاره دقيق به تجربه هاي شخصي خود در زمينه هاي گوناگون، کتاب را با ضمير اول شخص مفرد مي نويسد و مي کوشد در روند شکل گيري آن، به گونه اي خودشناسي ويژه برسد. فيلسوف شهير آلماني با رک گويي هميشگي و به دور از پرده پوشي بيشتر جاها از تجربه هاي خود و تحليلش از وقايع و افکار مي نويسد و هرجا درمي يابد همان معنا در آثار ديگران پيشتر به باريک بيني و ايجاز بيان شده، دقيقا خود آن نقل قول را به زبان اصلي مي آورد. گزين گويه ها و گفتاوردهاي "هنر خودشناسي" از زبان هاي لاتين، يوناني، فرانسوي، ايتاليايي، اسپانيايي، انگليسي و ... بيشتر به زبان اصلي آمده و بعدها شوپنهاورشناسان و مصححان برخي از آن ها را ترجمه کرده اند و داخل گيومه آورده اند. برخي اصطلاحات لاتيني هم ترجمه نشده که عبدالهي آن ها را هم به فارسي برگردانده و در موارد لزوم عين اصطلاح را نيز در پانوشت آورده يا توضيح داده است. خود شوپنهاور نيز مي دانسته که "هنر خودشناسي" به احتمال بسيار، پس از مرگش منتشر خواهد شد يا حتي مي خواسته چنين شود و از اين رو در تدوين آن شتاب به خرج نداده و در طول زندگي مدام سطرها و برگ هايي بر آن مي افزوده اما پيوسته و در تمام مراحل تدوين آن را به جز از چند دوست بسيار صميمي و آن هم فقط با ذکر نيت خود از نگارش آن نه خواندنش از ديد ديگران پنهان مي داشته است. از اين رو کتاب در ميان شوپنهاورشناسان به کتاب پنهان يا دفتر رازآلود معروف است.