ماوتهاوزن از 5 مه تا پايان ژوئيه 1945، هنوز محلي بود که هزاران انسان را با مصيبت‌ها و سوگنامه‌هايشان در خود جاي مي‌داد. جنگ به پايان رسيده بود امّا صلحْ اروپا را به دو بخش تقسيم کرده بود؛ تقسيم‌بندي‌اي که بعدها به رويارويي بين نيمي از دنيا با نيمي ديگر بدل شد. براي هزاران اسير سابق، روزِ آزادي پايان تيره‌بختي و البتّه آغاز سيه‌روزي ديگري بود و اردوگاه تنها مکاني که مي‌توانستند بمانند چون ديگر جايي نداشتند که بروند. وضعيت جهان پس از جنگ آبستن حوادث بسيار بود؛ جهاني که مهيا بود تا پس از فروخوابيدنِ هياهوي جشن‌هاي پيروزي متفقينِ مهربان بر دشمنان شرور بشريت و آرزوهاي «دگر هرگز چنين مباد! دگر هرگز چنين مباد!» دست به کشتار بزند.