"ارميا" نخستين رمان بلند "رضا اميرخاني" است که با گذشت بيش از دو دهه از انتشار آن، همچنان با استقبال مخاطبين ادبيات پايداري و مقاومت رو به روست. اين اثر که جوايز زيادي را براي "رضا اميرخاني" به دنبال داشته، داستاني است که در سال هاي واپسين جنگ ميان ايران وعراق شکل گرفته است. نام رمان از شخصيتي به نام "ارميا" گرفته شده که در خانواده اي متمول در شمال شهر تهران پرورش يافته است. "ارميا" که در رفاه و راحتي بزرگ شده حالا دانشجوي مهندسي عمران است و برخلاف خانواده ي خود که نسبت به مسائلي همچون جنگ و پايداري و جهاد بي تفاوتند، اين مفاهيم براي او حائز اهميت بوده و بخش بزرگي از دغدغه هايش را تشکيل مي دهد. بالاخره در زمستان سال شصت و شش، "ارميا" بدون اينکه به خانواده اش بگويد، به يکي از مراکز ثبت نام جنگ در جنوب شهر مراجعه مي کند تا عازم جبهه مي شود. در آن جا با پسري هم سن و سال خود به نام "مصطفي" که ساکن جنوب شهر است آشنا مي شود و آنان پس از گذراندن دوره ي آموزشي در کنار يکديگر، عازم جبهه هاي جنگ مي شوند. در بحبوبه ي جنگ و آشوب، دوستي عميقي ميان "ارميا"و "مصطفي" شکل مي گيرد و دو جوان روزهاي سخت نبرد را در سايه ي رفاقت يکديگر سپري مي کنند. اما اتفاقي ناگوار در روزهاي پاياني جنگ، همه چيز را تغيير مي دهد. "ارميا" به خانه برگشته اما به يک آدم ديگر تبديل شده است؛ مهر و محبت و مراقبت هاي خانواده هم به حال او افاقه نمي کند. دنياي او به چالش کشيده شده و از همه چيز و همه کس فاصله مي گيرد. اين حال آشوب سرانجام او را به شمال سوق مي دهد تا شايد گم شدن در آرامش جنگل، باعث شود که او خود را پيدا کند.