دانشکده، مثل يک بازي شطرنج، يگانه و منحصربه فرد است. اين رمان تاکنون بهترين رمان پابلو د سانتيس، و بي ترديد يکي از کتاب هاي اصيل در سنت ادبيات معاصر آرژانتين است. اومرو بروکا نويسنده اي ست که همتايي ندارد. نه کسي او را ديده است و نه در جايي کتابي از او وجود دارد. نوشته هايش تنها در روايت هاي دگرگون شده ي متعددي وجود دارند. وقتي استبان ميرو، دانش آموخته ي جوان ادبيات، نخستين سمت اداري خود را در عمارت قديمي و لابيرنت وار دانشکده اي آغاز مي کند که در آن انستيتوهاي زيادي وجود دارند که به طور مشکوکي به حيات شان ادامه مي دهند، هنوز نمي داند که پايش به جنگ بيرحمانه اي کشيده مي شود. اديبان مدعي شناخت آثار احتمالا ناموجود بروکا، چونان حافظان جام مقدس، از هيچ نبردي ابايي ندارند. در خلال داستان، نسبت ادبيات و زندگي، خيال واره و واقعيت، رفته رفته به گرهي ناگشودني بدل مي شود و...