فرانک کسلر، در اين کتاب استفاده از واژه ي ميزانسن را رده بندي مي کند. يک بررسي طبقه بندي شده از خاستگاه آن در حلقه هاي تئاتر قرن نوزدهم و عبور از نظريات نويسندگي و نقد فيلم فرانسوي که در دهه ي پنجاه و شصت ميلادي شناخته شد تا امروز که به توصيف جايگاه ميزانسن در چشم انداز سينماي ديجيتال معاصر مي پردازد. اين کتاب شيوه هاي گوناگوني را که ميزانسن در نوشتارهاي مربوط به فيلم و سينما ظاهر مي شود، حلاجي کرده است و همچنين تمرينات مختلف ميزانسن و روش هايي را که به وسيله ي آن مفهوم سازي شده مورد بررسي قرار مي دهد. شيوه ي سه جانبه ي کسلر که در آن ميزانسن را از ديدگاه تاريخي، نظري و عملي زير ذره بين برده، شکاف بزرگي را که از اين مفهوم در ادبيات سينمايي وجود داشته، پر مي کند. عبارت فرانسوي ميزانسن مترادف يک واژه ي انگليسي به معناي صحنه آرايي است که تمام موارد مربوط به آوردن يک نمايش روي صحنه را شامل مي شود. بنابراين در زماني که سلسله مراتب فرهنگي در قرن نوزدهم فرانسه، متن و نحوه ي بيان و ارائه ي آن را بر ديگر عناصر نمايش ارجحيت مي دادند، صرف توجه به نقش ميزانسن در اجراي يک نمايش، نشان مي دهد که سلسله مراتب به آساني قابل برگشت هستد. آنگاه که صحنه آرايي به جاي اينکه بازتوليد يک اثر نگارشي محسوب شود، تفسيري از متن نگارش شده در نظر گرفته شد، اين ميزانسن بود که به عنوان اولين و برجسته ترين ابزار آفرينش هنري شناخته شد. در نتيجه نويسنده ي متن، ديگر تنها آفريننده ي اثر هنري تئاتر نبود.