کليله و دمنه در اصل کتابي هندي است که در زمان ساسانيان به ايران آورده شده است. اين کتاب شامل حکايت هاي متنوع و پندآموزي است که بيشتر از زبان حيوانات گفته شده است. حکايت ها ساده و پرمعني است و هرکدام نکته هاي ظريف و مهمي را بيان مي کند. نام کتاب از دو شغال به نام هاي کليله و دمنه گرفته شده است. بخش بزرگي از کتاب به داستان اين دو شغال اختصاص دارد. در قرن ششم هجري قمري يکي از دبيرهاي دربار غزنوي، نصرالله منشي، آن را از زبان عربي به فارسي برگرداند. او در فارسي و عربي استاد بود و با مهارت زيادي اين کار را انجام داد. کتاب را گسترش داد و با نثر بسيار زيبايي آن را نوشت. اين کتاب شامل پانزده باب است. کليله و دمنه در طول سال ها به زبانهاي مختلفي ترجمه شده و هميشه مورد توجه اديبان و سخنوران بوده است. مي گويند اين کتاب مجموعه اي از دانش و حکمت است که مردمان قديم آن را جمع آوري کردند. بعد هم آن را براي فرزندانشان به ميراث گذاشتند. در طول قرن ها آن را مي خواندند و گرامي مي داشتند و از آن حکايت ها درس هاي زندگي مي آموختند.