عشقي دو ساله بود که ناصرالدين شاه قاجار ترور شد و 29ساله بود که رضاخان سردار سپه به رياست هيئت الوزرا رسيد. در 21سالگي نامه ي عشقي را در همدان منتشر کرد. در 26سالگي اپراي ايران را در اصفهان به روي صحنه برد. در 27سالگي نخستين شماره ي روزنامه قرن بيستم را منتشر کرد و در سي سالگي کشته شد. ابتداي سال 1303ترجيع بند «جمهوري نامه» عليه سردار سپه، که اساسا و عمدتا کار ملک الشعراي بهار بود، به اسم او دررفت. چند ماه بعد، روزنامه ي تعطيل مانده اش، قرن بيستم، را واگذار کرد و در آن چند مضحک قلمي چاپ کردند، از جمله يکي که نماد بريتانيا را نشان مي داد سوار بر خري که فورا کنايه از سردار سپه تعبير شد. شش روز بعد از انتظار اين شماره عشقي کشته شد. به عرصه رسيدن ميرازده ي عشقي همزمان با پايان دوره ي انتظار براي به بار نشستن فکر مشروطيت بود و نغمه هاي نارضايي بالا مي گرفت: پس کجاست معجزات حکومت مشروطه؟ اما در عمل تمام آنچه از مجلس قانونگذاري بيرون م آمدر نطق هاي ملال آور و بي پايان بود و استيضاح پشت استيضاح براي انداختن کابينه و باز رئيس الوزراشدن آن يکي که چند ماه پيش تر برکنارش کرده بودند. نويسنده تلاش کرده است روايتي منسجم از زندگي و مرگ عشقي ارائه دهد. کتاب در 6فصل و 1پيشگفتار و 2 ضميمه تنظيم شده است: پيشگفتار: نقد سير انديشه به عنوان ماجراي زندگي، فصل 1-در صحنه ي پيکار اجتماعي، فصل 2-جهان بيني و انديشه ي سياسي، فصل 3-پاره اي عقايد و احساس ها، فصل 4-ارزش ادبي، فصل 5-مانيفست و بيانيه در قالب داستان منظوم، فصل 6- تجربه ي روزنامه نگاري.