هر يک از اين بدن ها فرکانس ارتعاشات مخصوص به خود را دارند. «بدن اتري» که به بدن فيزيکي نزديک تر است، ارتعاشاتش پايين ترين فرکانس را دارد؛ «بدن اختري» و «بدن ذهني» فرکانس بالاتري دارند؛ و «بدن روحاني» بالاترين فرکانس را. هر يک از اين بدن ها همانند رقصي از انرژي ها هستند با فرکانس هاي خاص خود. از آنجايي که انسان رو به رشد است، فرکانس هاي مربوط مطابق به رشد افزايش مي يابد. آگاهي اين بدن ها در حد ارتعاشاتشان است. وقتي ارتعاشات آنها بالا مي رود. انسان را به فرم هاي بالاتري از انرژي حياتي، احساس و هوشياري مجهز مي کنند. بدن هاي انرژي مختلف جدا از يکديگر نيستند. مادام که امواجشان در فرکانس هاي مختف به خود ادامه دارد، در يکديگر نفوذ مي کنند. کسي که قادر به ديدن آنها باشد، تفاوت ميان آنها را تشخيص مي دهد، به شرط آنکه امواج ديد او با آن فضاهاي خاص هماهنگ باشد. اگر بخواهد بدن اختري را ببيند، بايد با فضاي اختري هماهنگ شود؛ اگر بخواهد بدن ذهني را ببيند، بايد هماهنگ با فضاي ذهني شود؛ و الي آخر...