به همان اندازه که تفکر اساطيري درصدد دفع بلاي تغيير تاريخي است، مصرف تعميم يافته تصاوير نيز در پي دفع بلاي تاريخ در نشانه‌هاي تغيير است. اين جامعه که وضع موجودي ابدي را در حالت سکون مصرف ميکند، بستر خشونتي مي‌شود که ديگر منحصرا تاريخي، مقدس، آييني و ايدئولوژيک نيست، بل به طريقي پراکنده در بطن آسايش مصرفي ما فوران مي‌کند و به چشم همه بخشي از کارکرد نمادين از دست رفته را عهده‌دار مي‌شود، پيش از آنکه خودش در موضوع مصرف تحليل برود. پس از نمايش آخرين مرحله? بت‌وارگي کالايي زنگ وانمودگي به عنوان آخرين مرحله? نمايش به صدا درمي آيد.