قسمت هايي از کتاب نمايشنامه شکلک (لذت متن) اعتراف مي کنم هنوز آن خانه ويران در ذهنم زنده است و هنوز حسن و عاليه در حوضش خفته اند و هر از گاهي بيدار مي شوند، معرکه مي گيرند، خسته مي شوند و باز مي خوابند؛ «خواب دبش کلفت کش». هنوز خانه ويران سرپناه نرگس و شريف است و آن دو چاره اي ندارند جز آشتي با گذشته؛ آشتي با تاريخ.