دوره‌ي افشاريه از معدود دوره‌هايي در تاريخ ايران است که مي‌توان گفت تا حدود زيادي مغفول مانده است. از چاپ و انتشار چندين تک‌نگاري درباره‌ي نادرشاه و سلسله‌ي افشاريه دهه‌ها مي‌گذرد. از آثار ايراني تنها کتاب تاريخ اجتماعي ايران در عصر افشاريه نوشته‌ي دکتر رضا شعباني در اختيار دانشجويان و علاقه‌مندان به اين مباحث قرار مي‌گيرد. لذا جاي خالي پژوهشي نوين که متکي‌بر منابع و اسناد تازه‌ياب باشد احساس مي‌شود. مايکل آکس‌وُرسي استاد مطالعات خاورميانه دانشگاه اکستر با نگاشتن نادرشاه شمشير ايران اين خلا? را پر کرده است. نويسنده کتاب را به شيوه‌اي خاص و نوين با فتح دهلي در شرح اقدامات نادر در آن ديار مي‌آغازد. در فصل اول علل سقوط سلسله‌ي صفويه به دست افغان‌ها با اتکا به نظريه‌ي عصبيت ابن خلدون تحليل و تبيين مي‌شود. فصل دوم شرح زندگي نادر در دوره‌ي کودکي و جواني و تکاپوهاي او را تا پيوستن به اردوي تهماسب صفوي تشکيل مي‌دهد. فصل سوم حاوي مطالبي است درباره‌ي چگونگي اخراج افغان‌ها و احياي سلسله‌ي صفوي.