هدف اصلي اين کتاب بشتر واکاوي گستره سينمايي تارکوفسکي است تا پرداختن به «معاني» فيلمهايش. رابرت برد در اين راستا، ده مورد از عناصر زيبايي شناختي آثار تارکوفسکي را مشخص کرده و با نظر به ترتيب زماني ساختن آنها به بررسي دقيقشان پرداخته است. سه بخش نخست (خاک) به سويه مادي دنياي سينمايي تارکوفسکي از قبيل نظامي که در آن فيلم ساخت، فضاهايي که در فيلمهايش به وجود آورد و پرده سينمايي که با عمق بياني گسترده اي عرضه داشت، مي پردازد. در سه بخش بعدي (آتش) با سويه هاي استدلالي فيلمهاي اين کارگردان نظير برهم کنش کلمه و تصوير (آندري روبلف)، داستان (سولاريس) و خيالستان اجتماعي (آينه) روبه رو مي شويم. بخشهاي هفتم تا نهم (آب) صرفا بر ساختار تصوير تاکيد ميکند که تجربه حسي و زمان را در نمايي پيوسته به هم گره مي زند. در بخش پاياني (هوا) با اتکا بر فيلم ايثار، اتمسفر نامحسوس دنياي تارکوفسکي بررسي مي شود.