هنگامه‌ي عجيبي از زندگي بشري‌ست و شايد بتوان گفت اولين و خطيرترين لحظه‌‎هاست! اولين‌بار است که جهان به معناي واقعي در سراشيبي نابودي‌ست و عده‌اي از وال‌استريت تا نياوران معتقدند که همين وضعيت «طبيعي» و درست است! و درست به همين دليل، خطيرترين است؛ براي نجات نوع بشر و زمين، اگر همين اکنون از اين وضعيت طبيعي وال‌استريت‌نشين‌ها و نياوران‌نشين‌ها عبور نکنيم، کار همه‌مان تمام است! اينکه چه بايد کرد و بديل ما چيست، همواره موضوع پرسش و محل مناقشه بوده و همه‌ي بديل‌هاي ممکن و مطروحه هم با غوغاسالاري بي‌وقفه‌ي اليگارشي جهان سرمايه، هماره در نطفه خفه شده‌اند. اما نيروي مقاومت زنده است و به مدد ايده‌هاي رهايي‌بخش، هيچ‌گاه تسليم صحنه‌گرداني شر عظيم نشده‌است. کتاب «ثروت مشترک: بديلي فراسوي سرمايه» با نظر به همه‌ي امکان‌هاي «دروني» ايدئولژي‌هاي مسلط، پروژه‌اي زيستي با مبنايي اخلاقي ارائه مي‌دهد، برابر امپراتوري؛ پروژه‌اي براي تخيل و درک آن چيزي که همواره گفته‌اند وجود ندارد يا ممکن نيست: يک «بيرون» متصور از درون؛ امر مشترک. درست در دوراني که همه‌ي امر مشترک در مسير خصوصي‌سازي، به سوژه‌اي براي مصرف‌ بي‌بازگشت تبديل شده، مايکل هارت و آنتونيو نگري، بيرون از دوگانه‌ي امر خصوصي و عمومي، ثروت مشترک را در مقام بديل وضعيت، مفصل‌بندي کرده‌اند. اين دو فيلسوف و نظريه‌پرداز بزرگ زمانه‌‎ي ما، امر مشترک را در مسيري دموکراتيک، يک خودحکومتي مبتني بر ثروت اشتراکي مي‌بينند که با فهم وضعيت معاصر، بديلي‌ست براي بيرون‌شدن از شرايط فقدان هستي که ناگزيري و محتومي اين چيزي‌ست که جهان نوليبرال براي ما ساخته‌است. به‌واقع، ثروت مشترک، تبيين امکان‌هاي ساختن بهشت است، در جهنم!