در جنگ کريمه کشورهاي انگلستان، فرانسه، روسيه و عثماني همگي چه از لحاظ نيروي انساني و چه از نظر مالي، دستخوش خسارت‌هاي فاحشي شدند. اما اين جنگ به علت ديگري مصيبت‌بار بود: اين کشت و کشتار هيچ حاصلي نداشت. جنگ نتوانست مسائلي را که به آغاز آن انجاميده بود حل و فصل کند. دوباره بعد از مدتي، طرف‌هاي درگير در نبرد، به جنگ با يکديگر پرداختند و سربازان بيش‌تري کشته شدند. از جمعيت غير نظامي اين کشورها تعداد بيش‌تري کشته شدند و سرزمين‌هاي آن‌ها هرچه بيش‌تر به کام ويراني و انهدام کشيده شد. گرچه دلايل جنگ مبهم و توضيح آن‌ها دشوار است اما تعارض اساسي و واقعي که منجر به جنگ شد به نحو تکان دهنده‌اي روشن است. يک‌بار ديگر قدرتي اروپايي تلاش مي‌کرد سلطه خود را بر اين قاره تثبيت کند. در اواسط قرن نوزدهم، نيکولاي اول، تزار روسيه، تلاش کرد مهار دهانه‌ي رودخانه دانوب و درياي سياه را از چنگ عثماني درآورد و خود آن را به دست گيرد و به اين وسيله توازن قوا در اروپا را بر هم زند. قدرت‌هاي اصلي اروپا حمله نيکولاي به ترکيه را گام نخست در تلاش براي تسلط بر سراسر قاره مي‌دانستند و براي مقابله با او متحد شدند. «جنگ کريمه» يکي ديگر از مجلدهاي مجموعه تاريخ جهان است که توسط آرش عزيزي ترجمه شده است.