توران عاشق گنجشک‌ها بود. عاشق نترسيدن بود. عاشق يک جور ديگر ديدن بود. توران عاشق ادبيات فارسي و بچه‌ها بود. توران هر وقت زير درختي قدم مي‌زد، با خودش زمزمه مي‌کرد: «اگر من يک گنجشک بودم، پرواز مي‌کردم. مي‌رفتم آن سر دنيا. اما حالا که نيستم! پس بگذار همين‌جا خوب زندگي کنم. زندگي را خوب بسازم.»