دوره بيست ساله گذشته براي جهان مدرن به نوعي بهترين روزگار و بدترين ايام بوده است. در اين دوره شاهد دو واقعه تاريخي مهم بوديم: ابتدا رشد و ثبات، و سپس بدترين بحران بانکي تاريخ جهان صنعتي. در عرض يک سال و چند ماه، يعني حدفاصل اوت 2007 و اکتبر 2008، آن‌چه به نظر عصر آگاهي مي ‌رسيد، به عصر ناآگاهي تبديل شد، و اعتقاد جاي خود را به بي‌ اعتقادي داد. بانک‌ هاي بزرگ در بزرگ‌ ترين مراکز مالي کشورهاي پيشرفته ورشکست شدند، که اين امر به کاهش گيج‌ کننده اعتماد در سطح جهان و ژرف ‌ترين رکود پس از دهه 1930 انجاميد. اين اتفاق چگونه رخ داد؟ آيا نشانه شکست افراد و نهادها بود، يا شکست انديشه ‌ها؟ اين کتاب پاسخي به اين پرسش‌ ها و پرسش ‌هاي مشابه است.