در سال 2015، «جو بايدن» معاون رئيس جمهور وقت، از آزمايشگاه يک استارت آپ جديد در شهر «نيوآرک» ايالت «کاليفرنيا» بازديد کرد: شرکت «ترانوس» که خود را توليدکننده ي ابزارآلات پزشکي معرفي کرده بود. «بايدن» چندين رديف از تجهيزات به نظر پيشگامانه (براي انجام آزمايش خون) را ديد و اين مکان را «آزمايشگاه آينده» لقب داد. آزمايشگاه اما تقلبي بود. دستگاه هايي که «بايدن» مشاهده کرده بود، کار نمي کردند و فقط براي اين بازديد به آن مکان منتقل شده بودند. «جو بايدن» اما تنها کسي نبود که اين صحنه آرايي را باور کرد. در دوره ي کوتاهي که شرکت «ترانوس» به عنوان يکي از نويدبخش ترين استارت آپ ها در «سيليکون ولي» در نظر گرفته شد، چندين سرمايه گذار شناخته شده حدود 900 ميليون دلار به اين شرکت پرداخت کردند. «ترانوس» حالا به سوژه اي محبوب براي رسانه ها تبديل شده بود و انگار همه مي خواستند سهمي در آن داشته باشند. علاوه بر اين ها، بنيان گذار شرکت يعني «اليزابت هولمز»، به عنوان نسخه اي جديد از «استيو جابز» يا «بيل گيتس» در صنعت پزشکي مورد تحسين و تمجيد قرار مي گرفت: نابغه اي که از تحصيل در کالج انصراف داده و حالا توانسته بود انجام آزمايش خون را به راحتي و سادگي کار کردن با يک «آيفون» تبديل کند! اين مسئله که شرکت «ترانوس» چگونه تا اين اندازه بزرگ شد و پيش رفت (با بيش از هشتصد کارمند و با ارزش سهام 9 ميليارد دلاري)، تا مدت ها در کلاس هاي درسي موبوط به اقتصاد و کسب و کار، باعث شگفتي خواهد بود. برخي از مديران «ترانوس»، اعتمادي بيش از حد به «هولمز» داشتند و به جاي نظارت بر کارهاي او، فقط نقش يک مشوق را ايفا کردند. حتي برخي از افراد در خارج از شرکت نيز متوجه برخي از رويه هاي اشتباه شدند اما از آن ها صرف نظر کردند، شايد چون مي خواستند به موفقيت «ترانوس» باور داشته باشند. انگار هيچکس نتوانست به دروغي اين چنين بزرگ، شک کند. دليل ديگر براي رقم خوردن اين اتفاق را شايد بتوان جايگاه تقريبا جادويي و خارق العاده اي در نظر گرفت که جامعه ي آمريکا براي «سيليکون ولي» قائل است: مکاني که روياها در آن به واقعيت تبديل مي شوند.