سينما و تاريخش هموراه محل مناقشه بوده است. بحث بر سر لحظه‌هاي آغازين، اولين فيلم، اولين دوربين فيلمبرداري و اولين سالن سينما بي‌وقفه وجود داشته و در اين ميان، هربار در لحظه‌هايي خطير از تاريخ(هاي) سينما، عده‌اي بوده‌اند که فرياد پايان و مرگ سينما را سر بدهند؛ در هنگامه‌ي ورود صدا به سينما و ناطق شدنشان، در هنگامه‌ي رنگي شدن فيلم‌ها، به‌سر رسيدن دوران نگاتيوها، به‌هم ريختن فرم اکران و تماشاي فيلم‌ها و ... . سينما اما همواره برابر همه‌ي تاريخ‌هاي متصور آغاز و پايانش مقاومت کرده و هر تغيير را به مثابه‌ي تغييري در فرم‌ها و ابزار در نظر گرفته، نه در بنيانش. کتاب «چرخش کينماتيک: سينما در عصر ديجيتال و ده مسئله‌ي آن» پژوهش کوتاه و دقيق آندره گودرو و فيليپ ماريون پيرامون طرح مسئله‌هايي‌ست که در دهه‌هاي اخير پس‌از ورود به عصر ديجيتال مطرح شده است. اينکه سينما پس‌از دوران نگاتيو، سينماهاي خانگي، نمايش چيزهايي به غير از فيلم‌هاي سينمايي در سالن‌هاي سينما و ... در چه وضعيتي قرار دارد و چه مسيري را پيش رو دارد. کتاب چرخش کينماتيک، با نظر به هستي‌شناسي تصوير و ابعاد فلسفي تصوير سينماتوگرافي، تغييرات پيش آمده و پيش رو را تحليل و واکاوي کرده و در يازده فصل کوتاه، با فشردگي تمام، تصويري جامع از مسائل پر از چالش سينما در هزاره‌ي سوم ارائه مي‌دهد.