اگر بخواهيم تمام کتاب را در يک جمله خلاصه کنيم مي توانيم بگوييم: سوزان کين تاکيد دارد که درونگرايي و برونگرايي دو الگوي مختلف رفتاري و شخصيتي هستند که به يک اندازه ارزشمند محسوب مي شوند و مي توانند در دنياي ما اثربخش و تاثيرگذار باشند. اين در حالي است که در حال حاضر تفکري بر دنيا حاکم است که لااقل در حوزه موفقيت هاي شغلي، اصرار دارد که برونگرايي - به صورت مطلق و مستقل از شرايط - صفتي برتر و مناسب تر براي عموم موقعيت هاي شغلي محسوب مي گردد. نويسنده در اين کتاب مي کوشد تا نگاه ما به افراد درون گرا و مهمتر از آن نگاه اين افراد به خودشان را نيز تغيير دهد، و به همين جهت نيز مي تواند براي معلمان نيز مناسب باشد؛ چرا که معلمان در طول مدت تدريس شان با افراد درون گراي بسياري برخورد خواهند داشت.