خشک آمد کشتگاه من/ در جوار کشت همسايه./ گرچه مي گويند: “مي گريند روي ساحل نزديک سوگواران در ميان سوگواران. ”/ قاصد روزان ابري، داروگ ! کي مي رسد باران؟/ بر بساطي که بساطي نيست/ در درون کومه ي تاريک من که ذره اي با آن نشاطي نيست/ و جدار دنده هاي ني به ديوار اتاقم دارد از خشکيش مي ترکد/ -چون دل ياران که در هجران ياران-/ قاصد روزان ابري ، داروگ ! کي مي رسد باران؟