«داستايوفسکي و نيچه (فلسفه تراژدي)‏?»، نوشته‌ي فيلسوف روسي لو شستوف، اثري فلسفي است که در سال 1903 منتشر شد. شستوف در اين کتاب به بررسي تطبيقي انديشه‌هاي دو متفکر بزرگ مدرن، فئودور داستايفسکي و فردريش نيچه مي‌پردازد. اين کتاب بر درک آنها از تراژدي، بحران‌هاي وجودي، رنج انسان و محدوديت‌هاي عقل تأکيد دارد. شستوف، داستايفسکي و نيچه را به‌عنوان انديشمنداني معرفي مي‌کند که به‌شدت به چالش کشيدن چارچوب‌هاي سنتي فلسفي و اخلاقي را در دستور کار خود دارند. تحليل شستوف نشان مي‌دهد که اين دو متفکر، با وجود تفاوت‌هاي فلسفي‌شان، درک عميق و مشابهي از وضعيت تراژيک انسان دارند. هر دو در آثار خود به مسائلي همچون رنج، آزادي و جستجوي معنا مي‌پردازند، هرچند پاسخ‌هاي آنها به اين مسائل بسيار متفاوت است. در بررسي داستايفسکي، شستوف بر تمرکز اين نويسنده بر رنج وجودي و بحران‌هاي اخلاقي تأکيد مي‌کند. شخصيت‌هاي داستايفسکي اغلب درگير کشمکش‌هاي شديد اخلاقي هستند و وضعيت تراژيک انسان را به نمايش مي‌گذارند. شستوف معتقد است که براي داستايفسکي، رنج بخشي جدايي‌ناپذير از زندگي است و نمي‌توان آن را از طريق عقل توجيه يا توضيح داد. داستايفسکي معتقد است که رنج مي‌تواند به کشف حقايق عميق‌تري درباره انسان و جهان منجر شود. آثاري چون «جنايت و مکافات» و «برادران کارامازوف» نشان مي‌دهند که داستايفسکي رنج را راهي براي گذر از عقلانيت و رويارويي با اسرار وجودي و معناي عميق‌تري از خدا و آزادي مي‌داند. در ديدگاه داستايفسکي، رنج نه تنها به انسان آگاهي از آسيب‌پذيري‌اش مي‌دهد، بلکه او را به سوي نوعي بيداري معنوي و ايماني هدايت مي‌کند. شستوف در تحليل خود از نيچه، به نقد نيچه از اخلاق مسيحي و ايده‌ي «اراده معطوف به قدرت» مي‌پردازد. نيچه نيز مانند داستايفسکي، زندگي انسان را تراژيک مي‌داند، اما راه‌حل او براي مواجهه با اين وضعيت متفاوت است. نيچه از انسان مي‌خواهد که به جاي تسليم در برابر رنج، آن را بپذيرد و بر آن غلبه کند. نيچه با رد اخلاق سنتي و تأکيد بر آفرينش ارزش‌هاي جديد، به‌دنبال تأييد زندگي و آزادي فردي است. شستوف ايده‌ي نيچه درباره «ابرانسان» (Overman) را تحليل مي‌کند و نشان مي‌دهد که اين مفهوم نشان‌دهنده فردي است که از محدوديت‌هاي اخلاقي متعارف فراتر رفته و با پذيرش هرج‌ومرج و رنج، خلاقانه ارزش‌ها و معناي جديدي براي زندگي خود ايجاد مي‌کند. در ديدگاه نيچه، انسان با خلق معنا و ارزش در جهان بي‌معنا، آزادي نهايي خود را به نمايش مي‌گذارد. شستوف در کتاب خود استدلال مي‌کند که علي‌رغم تفاوت‌هاي آشکار ميان داستايفسکي و نيچه، هر دو با حقيقت وجودي مشابهي روبرو مي‌شوند: زندگي ذاتا تراژيک است و پر از رنج و عدم اطمينان. با اين حال، داستايفسکي به ايمان و رستگاري الهي روي مي‌آورد، در حالي که نيچه بر تأييد خلاقيت فردي و پذيرش رنج تأکيد مي‌کند. شستوف هر دو متفکر را به خاطر رد آرامش کاذب عقلانيت و اخلاق مطلق ستايش مي‌کند. او معتقد است که آثار آنها نمايانگر شورش فلسفي عليه اين ايده هستند که وجود انسان را مي‌توان به‌طور کامل با عقل توضيح داد. از نظر شستوف، تراژدي نه تنها يک مفهوم فلسفي، بلکه حقيقت بنيادي وضعيت انسان است که انسان‌ها را وادار به رويارويي با محدوديت‌هاي عقل و اخلاق مي‌کند.
«داستايوفسکي و نيچه (فلسفه تراژدي)‏?» اثر لو شستوف، تفکري عميق در مورد ماهيت رنج و مسائل وجودي مرتبط با آن ارائه مي‌دهد. شستوف با تحليل تطبيقي ديدگاه‌هاي تراژيک داستايفسکي و نيچه، خواننده را به چالش مي‌کشد تا با رنج و محدوديت‌هاي عقل روبرو شود. اين کتاب براي علاقه‌مندان به فلسفه وجودي، ادبيات روسي و موضوعات مرتبط با ايمان و عقل، يکي از منابع مهم و چالش‌برانگيز است.