فيلم خوب،تنها نتيجه انديشه هاي خلق الساعه نيست.بلکه نتيجه شناخت و آگاهي نه فقط نسبت به زندگي و دنيايي که آن را به تصوير ميکشد که شناخت از تکنيکي هم هست که براي ارائه بهتر انديشه هاي درون فيلم ها به کار گرفته ميشود. اما قواعد دستور زبان سينما زمان درازي بر روي پرده وجود داشته اند.اين قواعد را در فيلم سازاني به کار گرفته اند که چه از نظر سبک کار و چه از نظر جغرافيايي فاصله اي طولاني با يکديگر داشته اند.فيلم سازاني چون کوروساوا در ژاپن،برگمن در سوئد ، فليني در ايتاليا و ديگران. اينان و بي شمار ديگر سينماگران از اين مجموعه قواعد کلي براي حل مشکلات روايت ديداري داستان در سينما،بهره جسته اند.هدف اين کتاب ثبت منظم و نظام مند راه کارهاي امروزين براي مشکلات قابل تصور در روايت سينمايي است.