سينما بي‌شک پيچيده‌ترين و کامل‌ترين فرم هنري‌ست که دامنه‌ي معناسازي و معناگريزي‌اش توان پيش رفتني ابدي دارد. سينما که صدا (موسيقي، صداي طبيعت و اشياء و .. )، متن و تصوير را به مدد عناصر و ابزارهاي متنوع و منعطفش، از جمله ميزانسن و مونتاژ، چنان کنار هم قرار داده و باهم ترکيب مي‌کند که هر قاب، پلان و سکانس يک فيلم، مي‌تواند به هزاران فرم گوناگون ثبت و ضبط شده و به سينما درآيد! همين پيچيدگي و دورازدسترس بودن فهم فيلم‌ها، نظريه‌ي فيلم را در قامت شيوه‌ و طريقتي براي نفوذ به دل فيلم‌ها، تحليل، تفسير و شناخت‌شان مطرح کرده است. کتاب «نظريه‌ي فيلم: آفرينش گرامر سينمايي» معرفي و توصيف «فليسيتي کلمن» پيرامون چيستي و چرايي نظريه‌ي فيلم است و تلاش براي فهم اين نکته که چه‌گونه اين نوع خاص نوشتن درباره‌ي فيلم‌ها توانسته به اين پايه از اهميت برسد که چون فرمي يکتا و بي‌رقيب، نسبت تازه‌اي ميان همه‌ي اجزاي فيلم‌ها و کليت سينما ايجاد کند. اين کتاب نشان مي‌دهد که نوشتار سينمايي بر پايه‌ي نظريه‌ي فيلم، چگونگي ساخته‌شدن فيلم‌ها، مسئله‌ي تکنولوژي، ابزار توليد فيلم‌ها، عناصر سينما و سازندگان و تماشگران را دربرمي‌گيرد و به‌همين دليل اين‌چنين در کمال است.