کليله و دمنه کتابي است که در زمان ساسانيان از هند به ايران آورده شده. اين کتاب شامل حکايت هاي متنوع و پندآموزي است که از زبان حيوانات بيان شده است. حکايت ها، ساده و پرمعني هستند و هرکدام نکته هاي ظريف و مهمي را بيان مي کنند. نام کتاب از دو شغال به نام هاي کليله و دمنه گرفته شده است. بخش بزرگي از کتاب به داستان اين دو شغال اختصاص دارد. در قرن ششم هجري نصرالله منشي يکي از دبيرهاي دربار غزنوي، آن را از عربي به فارسي برگرداند. او در فارسي و عربي استاد بود و با مهارت زيادي اين کار را انجام داد و با نثر زيبايي آن را نوشت. اين کتاب در 15 باب تنظيم شده و در طول سال ها به زبان هاي مختلفي ترجمه شده و هميشه مورد توجه اديبان و سخنوران بوده است. مي گويند اين کتاب مجموعه اي از دانش و حکمت است که مردمان قديم آن را جمع آوري کردند. بعد هم آن را براي فرزندانشان به ميراث گذاشتند. در طول قرن ها آن را مي خواندند و گرامي مي داشتند و از حکايت هايش درس هاي زندگي مي آموختند.