در امر نگارش سفرنامه آثار فاخري در ادبيات فارسي موجود است که شخص خاطرات سفرهاي چندين ساله ي خود را به صورت مکتوب درآورده است و سفرنامه در نتيجه ي سير و سياحت هاي شخص يا اشخاصي به نگارش درآمده. اما سفر کردن براي نگارش يک سفرنامه، امريست حرفه اي و نيازمند پژوهش که در ايران براي اولين بار در دهه ي سي اتفاق افتاد.

عبدالله و عيسي اميدوار، دو برادر پژوهشگر و مستند ساز ايراني بودند که در پاييز سال هزار و سيصد و سي و سه نخستين سفر حرفه اي خود را با شعار "همه متفاوت همه خويشاوند" آغاز کردند. اولين مرکب سفر برادران اميدوار، موتورسيکلتي بود که با آن به طرف افغانستان رفتند و اين وسيله به آنها اجازه مي داد تا در مناطق صعب العبور به راحتي سفر کنند. با ادامه ي سفر از افغانستان و هند به طرف جنوب شرق آسيا و اقيانوسيه و عبور از اقيانوس آرام و سياحت در آمريکاي شمالي و جنوبي و سپس سفر به اروپا، مرحله ي نخست سفر آن ها به مدت هفت سال به طول انجاميد و در اين مدت توانستند با فيلم برداري و نوشتن مقاله و فروش مقاله ها هزينه هاي لازم براي فاز دوم سفرهاي خود به آفريقا را تامين کنند. در مرحله ي دوم سفر وسيله ي نقليه ي دو برادر ون بود و از مرز ايران و کويت وارد اين کشور و سپس عربستان سعودي و از آنجا به آفريقا رفتند.

نتيجه ي سال ها تلاش و سفر در اقصي نقاط کره ي زمين، پيدايش موزه ي برادران اميدوار، فيلم و مستند، مقالات و دست نوشته هاي معروف است و يکي از مهم ترين دستاورد ها کتاب پيش روست که با عنوان سفرنامه ي برادران اميدوار، داستان اين سير و سياحت هاي آنان را به صورت حرفه اي و تخصصي در بر دارد.